[ Pobierz całość w formacie PDF ]
krzywo patrzeć na Brytyjską Wspólnotę Narodów, gdyby miał
tylko jeden głos,
chociaż ludność Rosji znacznie przekracza liczbę białej ludności
Imperium Brytyjskiego.
Churchill byłby bardzo rad, gdyby prezydent na propozycję
delegacji radzieckiej udzielił odpowiedzi, której nie można
byłoby uważać za negatywną. Sam Churchill nie może
przekroczyć ram posiadanych pełnomocnictw. Chciałby mieć
czas na to, aby wymienić poglądy na temat propozycji
radzieckiej z ministrem spraw zagranicznych oraz z gabinetem
wojennym w Londynie. Dlatego Churchill prosi o wybaczenie,
że nie będzie mógł od razu w imieniu rządu brytyjskiego udzielić
odpowiedzi na propozycjÄ™ delegacji radzieckiej.
Roosevelt powtarza swojÄ… propozycjÄ™, aby ministrowie spraw
zagranicznych przedyskutowali kwestiÄ™ republik radzieckich, a
także sprawę miejsca i terminu konferencji oraz tych krajów,
które zostaną zaproszone do wzięcia w niej udziału. W
Dumbarton Oaks postanowiono zwołać konferencję możliwie jak
najrychlej. Najszybsze zwołanie konferencji byłoby ważne dla
Roosevelta również ze względów wewnętrznopolitycznych.
Churchill oświadcza, że będzie zadowolony, jeżeli trzej
ministrowie spraw zagranicznych rozpatrzÄ… trzy punkty
zaproponowane przez prezydenta. Co siÄ™ tyczy konferencji, to
Churchill wątpi w możliwość zwołania jej w marcu. Marzec
będzie okresem natężenia walk na wszystkich frontach. W
walkach tych będzie uczestniczyć więcej sił aniżeli dotychczas.
Problemy wewnętrzne w różnych krajach są bardzo
skomplikowane. W szczególności Anglia odczuwa brak
mieszkań oraz musi kontynuować dostawy dla frontów. Anglia
ma, oprócz tego, parlament, który prowadzi nader aktywną
działalność i zabiera ministrom wiele czasu i uwagi, w
szczególności ministrowi spraw zagranicznych. Czwarta część
lutego już minęła. Churchill dlatego zadaje sobie pytanie: czy
sytuacja świa-
ta i Europy pozwoli na zwołanie konferencji w marcu? A jeśli
konferencja mimo wszystko zostanie zwołana w marcu, to czy
delegacje różnych krajów będą kierowane przez rzeczywiście
czołowe osobistości? Czy nie lepiej cokolwiek odwlec zwołanie
Zgromadzenia?
Roosevelt wyjaśnia, że obecnie chodzi nie o zwołanie
Zgromadzenia, lecz zwołanie konferencji celem utworzenia
międzynarodowej organizacji bezpieczeństwa. Pierwsze
Zgromadzenie zostanie zwołane zapewne dopiero w ciągu 3 6
miesięcy.
Churchill oświadcza, że niektóre z krajów, które powinny być
reprezentowane na konferencji, do momentu jej zwołania będą
znajdować się jeszcze pod niemieckim jarzmem. Nie wiadomo,
w jakim stopniu przedstawiciele tych krajów będą rzeczywiście
reprezentować swe narody. Inne kraje w tym czasie będą
głodowały i cierpiały w wyniku wojny. Churchill konkretnie
wymienia Holandię i Francję. Obok tych nieszczęśliwych krajów
na konferencji znajdą się i takie narody, które wcale nie
ucierpiały na skutek wojny i nie brały w niej udziału. Churchill
uważa, że w podobnych warunkach konferencja łatwo może stać
się chaotyczną. Jeden naród będzie przeżywał męki agonii, w
tym czasie gdy inne będą spokojnie omawiały problemy
przyszłości. Z racji wszystkich wymienionych względów
Churchill przewiduje trudności ze zwołaniem konferencji, w
każdym bądz razie, o ile dotyczy to Wielkiej Brytanii.
Roosevelt mówi, że w Dumbarton Oaks postanowiono
powołać organizację międzynarodową możliwie jak najprędzej.
Roosevelt, podobnie jak i premier, ma wewnÄ…trzpolityczne
kłopoty. Jednakże łatwiej mu będzie uzyskać w Senacie dwie
trzecie głosów, jeżeli plan utworzenia organizacji
bezpieczeństwa międzynarodowego będzie urzeczywistniony
podczas wojny.
Churchill oświadcza, że na stanowisko Wielkiej
Brytanii wywiera wpływ jej konstytucja. Prawdopodobnie w
Anglii wkrótce odbędą się wybory parlamentarne i jeżeli obecny
rząd brytyjski pozostanie przy władzy, to będzie on musiał
poprowadzić za sobą nowy parlament. Należy to brać pod uwagę.
Oczywiście, Wielka Brytania uczyni wszystko, co jest możliwe,
aby zaspokoić życzenie Roosevelta. Jednakże Churchill mimo
wszystko uważał za konieczne otwarcie przedstawić te wszystkie
praktyczne trudności, które, jak on przewiduje, wynikną przy
urzeczywistnieniu zamiaru prezydenta. Osobiście Churchill
ubolewałby, gdyby uregulowanie zagadnienia pierwotnych
członków organizacji zostało odroczone do zwołania konferencji
Narodów Zjednoczonych.
Roosevelt mówi, że chciałby powtórzyć swą poprzednią
propozycjÄ™, a mianowicie, aby ministrowie spraw zagranicznych
zajęli się zagadnieniem członków, miejsca i daty zwołania
konferencji, a następnie zreferowali szefom trzech rządów
wyniki swej pracy.
Stalin wyraża na to zgodę.
Churchill nie oponuje przeciwko temu, aby trzej ministrowie
spraw zagranicznych przedyskutowali poruszone zagadnienie, ale
podkreśla przy tym, iż dana sprawa bynajmniej nie ma charakteru
technicznego. Churchill nie jest przekonany, że takie
rozpatrzenie zostanie uwieńczone powodzeniem, jednakże ze
względu na prośbę prezydenta jest gotów przyjąć jego
propozycjÄ™.
Stalin oświadcza, że trzej ministrowie spraw zagranicznych
zbiorą się i zreferują następnie szefom rządów rezultaty swej
pracy. [...]
(Następnie delegacja radziecka przedstawia następującą
propozycjÄ™ w kwestii polskiej:
1. Uznać, że granicą Polski na wschodzie powinna być linia
[ Pobierz całość w formacie PDF ]