[ Pobierz całość w formacie PDF ]
śmierć, ani też nie dlatego, że doktor wraz z Paulem Rubensteinem ocalili mu życie. Robił to
po prostu z własnego wyboru. Czy w tej chwili gubił swoich ludzi, czy też właśnie ich
ratował? Tego Prokopiew nie wiedział.
Zmagał się ze swymi myślami, nie mogąc dojść do żadnego wniosku. Na razie przez
te parę minut, czy też godzin, aż do momentu wykrycia jego ucieczki, nadal był dowódcą
gwardii KGB, mianowanym przez towarzysza marszałka Antonowicza. Antonowicz
odziedziczył stanowisko marszałka po śmierci Karamazowa, zamordowanego przez jego
żonę, major Tiemierowną.
A może ten czyn Tiemierowny był słusznym? Kto miał rację? Czy towarzysz
marszałek Antonowicz znał żonę Karamazowa?
A teraz Prokopiew wiózł ściśle tajne szczegóły technologii dotyczącej nowej broni,
aby przekazać je Rourke owi i jego sojusznikom.
Ta część sprawy była dla niego jasna. Wykorzystując nową broń. Niemcy wraz ze
swymi sprzymierzeńcami mogliby jej użyć i stworzyć system obronny, zdolny przeciwstawić
się zjednoczonym siłom Związku Radzieckiego, zawładnąć Ziemią i zniszczyć zasoby broni
nuklearnej.
Wiadomo było, naukowcy tego dowiedli, że wystarczy pojedynczy wybuch
termonuklearny, aby zniszczyć atmosferę ziemską. I wówczas ci wszyscy ludzie, żyjący w
podziemnych miastach jak w grobowcach, już nigdy nie byliby w stanie wyjść na
powierzchnię jak normalne ludzkie istoty. Od tej pory ich życie byłoby jedynie nędzną
wegetacjÄ….
Prokopiew kierował się na zachód, w kierunku niemieckich linii. Całą nadzieję
pokładał w doktorze Rourke u. On będzie wiedział, jak mądrze wykorzystać nową broń.
ROZDZIAA XIX
Michael szedł w poprzek trawnika między żywopłotami, aż wreszcie dotarł do
zagajnika drzew owocowych. Gdzie jest Rolvaag? W parku między drzewami stały sowieckie
śmigłowce. Czy pani Jokli wciąż żyje?
Potężny Islandczyk, przypominający teraz olbrzymiego trolla odzianego w zieloną
pelerynę, oraz jego pies zmierzali teraz w stronę domu, gdzie mieszkała Annie, gdy Michael i
jego ojciec po raz pierwszy zjawili siÄ™ w Hekli.
Dlaczego tam? Dlaczego nie szedł do pałacu prezydenckiego, skąd, według planu,
miała być przeprowadzona akcja ratownicza? Czy pani Jokli była rzeczywiście siostrą
Rolvaaga? Bjorn wspomniał o tym, zanim prześliznął się przez otwór tunelu. Pózniej Michael
pozostawił Marię samą i zaryzykował pójście za Bjornem.
Olbrzym słabo znał angielski i nie można było wykluczyć, że nie wyraził dokładnie
tego, co miał na myśli. Czy rzeczywiście pani prezydent wyspy Lydveldid była jego siostrą?
Dlaczego nie udał się do pałacu prezydenckiego? Może zamierzał odszukać innych
policjantów. A może Sowieci zlikwidowali ich, obawiając się oporu lub sabotażu.
Michael trzymał się brzegu ścieżki. W rękach ściskał karabin. Na schodach rezydencji
powoli spacerowało dwóch sowieckich wartowników. Obserwował ich uważnie. Jeśli
Rolvaag dostał się do środka, on też mógłby to zrobić.
Bjorn ścisnął w dłoniach pałkę. Gdyby Sowieci wcześniej odkryli ten tunel, ktoś
stałby już przy wejściu. Hrothgar, pochyliwszy łeb do samej ziemi, zawzięcie węszył, jakby
znalazł trop. Rolvaag poklepał psa po pysku, starając się uspokoić wilczura. Przeszli przez
piwnicę, mijając skrzynie, stare materace i nie używane łóżka. Zatrzymali się przed ścianą.
- Tam musi być wiele fajnych zapaszków powiedział szeptem do psa. Uklęknął za
Hrothgarem i pogłaskał go między uszami.
%7łeby tylko znalezć to miejsce.
Michael spojrzał na zegarek. Patrol potrzebował czterech minut, aby obejść pałac
dookoła. Przez około siedemdziesiąt sekund, nie krócej jednak niż przez sześćdziesiąt sekund,
wejście frontowe nie było w zasięgu wzroku żadnego ze strażników. W środku Rosjanie
mogli rozmieścić więcej posterunków, ale jeśli nawet tak zrobili, Michael musiał sobie z nimi
poradzić.
[ Pobierz całość w formacie PDF ]