[ Pobierz całość w formacie PDF ]
lić.
51
Art. 220.
Jeżeli przeciwna strona tego, który jako obrażony upoważniony jest do wyboru broni, na broń
oznaczoną nie chce się zgodzić wówczas obustronni zastępcy winni ową kwestię sporną przed-
łożyć sądowi rozjemczemu do rozstrzygnięcia (sąd do oznaczania broni).
Art. 221.
Sekundantom wolno odrzucić szablę lub szpadę, jeśli rozchodzi się o osobę, która dla swej
ułomności, nie może taką bronią walczyć.
Art. 222.
O ile sekundanci nie są zgodni podówczas w następujących wypadkach oznacza się broń
przez losowanie.
a) jeśli na zwykłą niegrzeczność lub niewłaściwość zareagował obrażony obrazą tak, iż obaj
przeciwnicy czują się obrażonymi, jak w tych wszystkich wypadkach, w których osoba naprzód
obrażona odpowiedziała obrazą cięższą;
b) jeśli obrażony nie chciał przyjąć usprawiedliwienia i przeproszenia, wyjąwszy iż zniewagę
tworzyło czynne znieważenie, obraza honoru wyzywającego lub obraza czci tegoż familii (w tych
wszystkich wypadkach usprawiedliwienie w ogóle nie jest dopuszalne);
c) jeżeli ze względów dyskrecji powód zatargów nie jest znany.
Art. 223.
Nie wolno fachowemu szermierzowi posługiwać się w pojedynku białą bronią, wyjąwszy, iż
został czynnie znieważony albo zniewaga słowna obraża jego honor lub cześć familii.
Art. 224.
O ile obie strony są zawodowymi szermierzami, przepis artykułu poprzedniego nie obowiązu-
je.
Art. 225.
Jeżeli przeciwnik zawodowego szermierza oświadcza, iż mimo to pragnie walczyć na białą
broń, natenczas jego sekundanci muszą wystarać się o pisemne oświadczenie przyjaciół tej osoby
oraz ludzi biegłych w szermierce, stwierdzające wybitną umiejętność we władaniu szablą u osoby
majÄ…cej zawodowego szermierza za przeciwnika.
52
ROZDZIAA XV.
Warunki w pojedynku.
Art. 226.
Warunkami pojedynku nazywamy te wszystkie reguły mające regulować pojedynki, które ko-
deks honorowy pozostawia swobodnemu ustaleniu sekundantów.
Art. 227.
Sekundanci obrażonego, o ile przyszło do spisywania warunków pojedynku, mają baczyć, aby
wykorzystane zostały wszystkie uprawnienia, które fakt zniewagi nadał obrażonemu a równo-
cześnie wespół z sekundantami obraziciela mają rozstrzygać, jaka część praw w myśl postano-
wień kodeksu honorowego ma przypaść obrazicielowi o ile obie strony w równej mierze zajścia
nie zawiniły (np. obopólna zniewaga, przy czym lżejsza pociągnęła za sobą cięższą).
Art. 228.
Przy spisywaniu warunków nie wolno sekundantom kierującym się fałszywą wielkoduszno-
ścią zrzec się części lub wszystkich praw, przysługujących ich klientowi przy pojedynku. Powin-
ni bowiem pamiętać, iż właśnie ich obowiązkiem jest baczyć, by klient ich mógł korzystać ze
wszystkich praw honorowych temuż przysługujących, ze względu na charakter zajścia, będącego
powodem spotkania.
Art. 229.
Z pośród warunków spotkania winni sekundanci naprzód ustalić, czy pojedynek ma się odbyć
do pierwszej lub drugiej krwi, czy też do zupełnej niezdolności pojedynkowej.
Przy pojedynku na pistolety winni określić, ilokrotnie ma nastąpić wymiana strzałów i inne
okoliczności, wyszczególnione w rozdziale o pojedynku na pistolety.
Art, 230.
Przy spisywaniu warunków starcia należy, o ile możności, unikać warunku pierwszej krwi
skoro tego rodzaju warunek sprowadza pojedynek do rzędu zabawy, w której lekkie zadraśnięcie
daje możność uchodzenia za taniego bohatera.
Nie wolno spisywać w warunkach pojedynku: aż do śmierci jednego z walczących.
53
Art. 231.
Przy wszystkich zniewagach czynnych, zniewagach honoru wyzywajÄ…cego, czci jego rodziny
lub kobiety warunki winny opiewać: do zupełnej niezdolności pojedynkowej.
Art. 232.
Następnie należy w warunkach ustalić, czy dozwolonym jest używanie sztychów.
Jest zasadą, że o ile w warunkach starcia nie postanowiono inaczej, lub kwestii tej nie roz-
strzygnięto szt ychy są ni edopuszczal ne.
Art. 233.
Jeżeli zatem o sztychach nie ma wzmianki w warunkach starcia, prowadzący pojedynek wi-
nien pouczyć walczących o niedopuszczalności używania sztychów.
Niedopuszczenie w pojedynku sztychów pociąga za sobą równocześnie niedopuszczenie
obrony szt ychowej St i chparade .
Art. 234.
Sekundanci powinni określić dalej rodzaje dopuszczalnych w danym pojedynku bandaży.
Bandaże mogą być następujące:
a) bandaż szyjny;
b) axilaris;
c) puls na przegubie i przedramieniu;
d) brzuszny.
Art. 235.
Sekundantom nie wolno zgodzić się na inny sposób bandażowania dla jednej, inny dla drugiej
strony. Bandaże muszą być ilościowo i jakościowo u obu stron jednakowe.
Art. 236.
Dopuszczenie bandaży stanowi zawsze złagodzenie warunków starcia. Wyjątek stanowi ban-
[ Pobierz całość w formacie PDF ]