[ Pobierz całość w formacie PDF ]
Craig, będę gotowa za pięć minut. Pobiegła na górę.
Dopiero w sypialni uświadomiła sobie, że mimowolnie zgodziła się spędzić z nim dzień.
Założyła beżowe spodnie i brązowy wełniany sweter z kremowym wzorem, tradycyjnym
na Wyspach. Ten sweter zrobiła jeszcze przed poznaniem Tony ego. Szybko zrobiła makijaż,
po chwili wahania zaczesała gładko włosy i przewiązała je na karku brązową aksamitką.
Zbiegła na dół.
Craig cierpliwie czekał na nią w kuchni, a Magnus nadal się pieklił. Przewiercił córkę
wzrokiem.
Nie powinienem pozwolić ci stąd wyjść. Nagle poczuła, że ma tego dość.
Kathrin może umawiać się z Robbem i to jest w porządku. Głos się jej rwał. Ale ja z
jego bratem nie mogę! Zawsze ją bardziej kochałeś, ojcze, zawsze! Dopadła drzwi,
szarpnęła je i zbiegła po schodach.
Wskoczyła do samochodu Craiga i zatrzasnęła drzwiczki. Craig usiadł obok, zapalił silnik
i bez słowa zaczął się wycofywać wąską drogą między domami. Przejechali obok plaży,
zostawili z tyłu osadę i zaczęli się wspinać urwistą drogą wzdłuż brzegu. Dopiero wtedy
Craig zjechał na bok i wyłączył silnik.
Maryo, on cię kocha powiedział, jakby ich rozmowa trwała. Inaczej by tak nie
ryczał i nie opowiadał tego wszystkiego.
Nienawidzi mnie.
To inne oblicze miłości... Przychodzi ci do głowy, dlaczego miałby cię nienawidzieć?
Potrząsnęła głową.
Chciałabym to wiedzieć.
Co się stało z twoją matką? Nie żyje?
Umarła, gdy miałam pięć lat. Prawie jej nie pamiętam.
Jesteś do niej podobna? Popatrzyła na niego zaskoczona.
Nie wiem, nie zostały po niej żadne zdjęcia.
Czy miała rude włosy?
Pamiętam, jak byłam mała mówiła powoli i siedziałam u niej na kolanach, na
kamiennym murku, w słońcu, jej włosy lśniły czerwonym światłem jak pióra naszych kur...
Opuściła wzrok na kolana; przywołała ten obraz po raz pierwszy od wielu miesięcy.
Może to ma coś wspólnego z twoją matką, może w jakiś sposób przypominasz mu ją.
Grethe może coś wiedzieć. Ożywiła się.
Zapytaj jÄ….
Marya podniosła głowę. Patrzył na nią poważnie szarymi oczami, zupełnie nie wyglądał
jak ci, którzy przychodzili do La Rouiade. Nie przypominał też Tony ego. Z rozpaczą
stwierdziła, że tak mógłby patrzeć przyjaciel.
Stanąłeś w mojej obronie. Słowa zabrzmiały trochę niezręcznie. I nie pozwoliłeś się
wyrzucić z domu.
Nie podobał mi się sposób, w jaki się do ciebie zwracał.
Może widział, że się całowaliśmy.
Jeśli nawet, to co? Maryo, masz dwadzieścia dwa lata, nie czternaście.
Czasami przy nim czuję się, jakbym miała czternaście.
Trzy lata temu zrobiłaś błąd i zapłaciłaś za to powiedział poważnie. Teraz zapomnij
o tym i nie pozwól innym, by, jak twój ojciec, wypominali ci to do końca życia.
Kathrin też powiedziała coś takiego.
Jedzmy! Z jej oczu nie można było nic wyczytać.
Jedzmy, jeśli chcemy ich odnalezć.
Pomyśl o tym, co powiedziałem, dobrze? Aagodność zniknęła z jego twarzy. Marya
ucieszyła się. Ten inny Craig nie pasował do jej obrazu bogatego mężczyzny, nie umiała
sobie z nim radzić.
Ruszyli. Droga prowadziła przez most nad kanałem między wyspami Stremoy i Eysturoy.
Niebo było prawie bezchmurne, białe mewy krążyły w nagrzanym powietrzu, spokojną toń
wody tylko gdzieniegdzie mąciły żerujące łososie. Dookoła rozciągały się pokryte bujną,
zieloną trawą wzgórza.
Na górzystej wyspie Eysturoy droga prowadziła przez dwa wydrążone w skale tunele,
każdy długości prawie dwóch kilometrów. Pogrążona w nieprzyjemnych rozmyślaniach
Marya zupełnie o nich zapomniała. W tunelach zawsze cierpiała na klaustrofobię. Przerażały
ją te na następnej wyspie miały tylko jedno pasmo ruchu i nie były oświetlone. Dwie
najgorsze kłótnie w życiu przeżyła w jednym z tych tuneli, jedną z ojcem, drugą z Tonym. To
chyba nie przypadek pomyślała z goryczą.
Właśnie przejeżdżali przez drugi tunel. W jej obecnym nastroju to przepełniło czarę.
Odezwała się od niechcenia.
Wiesz co, Craig, nie postępujesz zbyt rozważnie. Nie podjął tematu.
Zgodnie z tym, co mówiłeś, Kathrin zależy tylko na pieniądzach Robba. Jestem jej
siostrą, w dodatku już raz za bogatym poleciałam za ocean. Mimo to proponujesz mi
współpracę. Nie boisz się, że mi też chodzi o twoje pieniądze?
Maryo, od pierwszego spotkania nie robisz nic innego, tylko próbujesz mnie zniechęcić.
Ale jeszcze kilka dni temu nie wiedziałam, że jesteś bogaty. Nie miałam powodu, żeby
cię ośmielać.
Jednak dzisiaj rano zatrzasnęłaś mi drzwi przed nosem.
Może zrobiłam to celowo prowokowała go dalej. Może chcę udawać niezdobytą,
przeciwieństwo tych wszystkich kobiet, które nie potrafiły cię usidlić. Przypomnij sobie, co
się stało pózniej. Chyba nie do końca cię odrzuciłam, co?
Słońce uderzyło ich prosto w oczy.
Maryo, przestań.
Pomyśl o tym, Craig. Wydałam wszystkie oszczędności na podróż, porzuciłam obie
prace. Milion dolarów tę sumę wspomniałeś, prawda? To brzmi zachęcająco, nie?
Bez słowa zjechał na nabrzeże, skąd odchodził prom na wyspę Bordoy.
Ty jesteś inna. Wiem o tym. Stanęli w kolejce do promu.
Wjedziemy za jakieś piętnaście minut stwierdziła Marya. Przejdę się trochę.
ZostanÄ™ w samochodzie.
Trawiastym zboczem zeszła nad samą wodę. Ostre skały były porośnięte
pomarańczowymi porostami, w szczelinach kwitły drobniutkie, różowe rośliny. Brzegi
wpadającego do morza strumyczka złociły się żółtymi nagietkami. Zewsząd tchnęło ciszą.
Nieoczekiwana myśl aż ją olśniła. Tu moglibyśmy się kochać, Craig i ja.
Usłyszała gwizd promu i szybko, jakby ją ktoś gonił, wspięła się po zboczu i popędziła do
samochodu. Dopadła go, gdy Craig właśnie ruszał.
Już myślałem, że postanowiłaś tu zostać powiedział spokojnie. Czy to może była
kolejna zagrywka?
Uśmiechnęła się tajemniczo.
Może.
Maryo, nie wiem, co mam z tobą zrobić wiesz o tym?
Spojrzała na niego spod rzęs.
To chyba dla ciebie coÅ› nowego.
Zatrzymał samochód w wyznaczonym miejscu i zaciągnął ręczny hamulec.
Może powinienem jeszcze raz przemyśleć tę naszą współpracę.
Wysiadła z samochodu i odezwała się rozmarzonym tonem.
Z milionem dolarów mogłabym skończyć biologię.
Nie rozdrabniaj się. Wyszczerzył zęby. Dlaczego nie kupić sobie od razu całego
wydziału?
Nie zwiódł jej tym uśmiechem. W dodatku na tylnym siedzeniu zauważyła koszyk z
jedzeniem, czyli Craig z góry przesądził, że zgodzi się mu towarzyszyć. Zacisnęła zęby i
dołączyła do grupy pasażerów na górnym pokładzie. Z przejęciem patrzyła, jak prom odbija i
kieruje się w stronę kanału między Kalsoy i Bordoy. Craig stanął obok niej. Odezwał się
zwyczajnym tonem, ale nie spuszczał z jej twarzy badawczego wzroku.
Czy mówiłem ci, że zamierzam przekupić Kathrin?
Jeśli czekał na jej reakcję, to się nie zawiódł. Popatrzyła na niego z nie skrywanym
niedowierzaniem.
Gzy to znaczy, że chcesz jej zapłacić, by zostawiła Robba?
Mniej więcej... Jak myślisz, ile powinienem zaoferować?
O wiele więcej niż masz! Tylko tacy jak ty mogą myśleć w ten sposób! Wszystko ma
swojÄ… cenÄ™, tym siÄ™ kierujesz, prawda? Ty i tobie podobni. Wiesz, jesteÅ› nie do zniesienia!
Ciebie nie można kupić, Maryo?
Nie!
[ Pobierz całość w formacie PDF ]