[ Pobierz całość w formacie PDF ]
rigis al si malnovajn proverbojn. Kaj dume, la glacia malvar-
mo fordegelis el la membroj, la grumblemo el la menso. Ili
revivi¸is kaj estis gajaj. La fajro kaj la ludo apud la fajro redo-
nis al ili la deziron vivi la malriçan kaj penigan vivon.
Kio antaû çio konvenis çe la fajro, tio estis ja tamen rakon-
toj pri çiuspecaj heroaîoj kaj aventuroj. Tiaj aferoj donis ple-
zuron al maljunaj kaj junaj, kaj tiaj aferoj neniam fini¸is. Çar,
dank al Dio, da heroaîoj kaj aventuroj çiam ekzistis sufiçe en
la mondo.
Sed neniam ili estis tiel multaj kiel en la tempo de re¸o
Karlo. Li estis heroo inter herooj kaj trovi¸is abunde da his-
torioj por rakonti pri li kaj liaj viroj. Ili ne pereis kun li kaj lia
regado, ili pluvivis post lia morto, ili estis lia plej bona post-
lasaîo.
Plej oni ÿatis rakonti pri la re¸o mem, sed duavice oni ÿa-
tis paroli pri la generalo en Hedeby, kiun oni estis vidinta, kaj
kun kiu oni estis parolinta kaj povis priskribi de kapo ¸is pie-
doj.
La generalo estis tiel forta, ke li povis fleksi feron, kiel ali-
aj fleksas rabotaîon. Li iam eksciis, ke en Smedsby en Svart-
sjö lo¸is for¸isto, kiu faris la plej bonajn hufoferojn en la re-
giono. La generalo rajdis al Mickel en Smedsby kaj petis lin,
47
LA RINGO DE LA GENERALO
eLIBRO
ke li garnu la hufojn de lia çevalo. Kiam la for¸isto nun venis
el la for¸ejo kun preta hufofero, la generalo demandis, çu li
rajtas rigardi ¸in. La hufofero estis kaj fortika kaj bone fari-
ta, sed la generalo ekridis, kiam li vidis ¸in. Çu vi volas nomi
tion fero? li diris, kaj post tio li disfleksis la hufoferon kaj
rompis ¸in. La for¸isto ektimis, li kredis, ke li faris malbonan
laboron. Certe estis rompaîo en la fero, li diris kaj rapidis
alporti alian hufoferon. Sed okazis same al ¸i kiel al la unua,
nur kun tiu diferenco, ke tiu çi estis kunpremita kiel tondilo,
¸is ankaû ¸i rompi¸is. Sed tiam Mickel komencis suspekti.
Çu vi estas re¸o Karlo mem, aû vi estas Forta Bengt el He-
deby, li diris al la generalo. Ne malbone divenite, Mickel,
diris la generalo, kaj poste li plene pagis al Mickel kaj por kvar
novaj hufoferoj kaj por la du, kiujn li disrompis.
Multaj aliaj historioj ekzistis pri la generalo, kaj oni rakon-
tis kaj rakontis ilin, kaj en la tuta distrikto ne ekzistis eç unu
homo, kiu ne sciis pri li kaj respektis kaj admiris lin. Kaj an-
kaû pri lia ringo oni sciis kaj pri tio, ke li kunprenis ¸in en la
tombon, sed la avaro de homoj estis tiel granda, ke oni ÿte-
lis ¸in de li.
Oni do povas kompreni, ke pli ol io alia interesis kaj scivo-
ligis kaj ekscitis la homojn tio, ke la ringo estas retrovita kaj
denove perdita, kaj ke Ingilbert estas trovita morta en la ar-
baro, kaj ke oni nun suspektas, ke la viroj el Olsby ÿtelis la
ringon, kaj ke tiuj sidas en arestejo. Kiam la pre¸ejvizitantoj
venis hejmen en la dimança posttagmezo, oni apenaû povis
bridi sin, ¸is ili deprenis la dimançovestojn kaj man¸is pecon
da man¸aîo, antaû ol oni devigis ilin rakonti pri çio atestita
kaj çio konfesita kaj pri la verdikto, kiun oni kredis verÿajna
por la akuzitoj.
48
LA RINGO DE LA GENERALO
eLIBRO
Oni parolis pri nenio alia. Çiun vesperon estis ju¸okunsido
antaû la fajro kaj en grandaj kaj en malgrandaj domoj, çe
granduloj kaj farmistoj.
Estis hezitiga kaj stranga afero, kaj malfacile traktebla. Ne
estis facile eldiri decidan verdikton, çar estis malfacile aû pre-
skaû ne eble kredi, ke la fratoj Ivarsson kaj ilia adoptito estus
mortfrapintaj homon por akiri ringon, ¸i estu kiom ajn valo-
ra.
Unue estis Erik Ivarsson. Li estis riça viro kun grandaj ter-
posedaîoj kaj multaj domoj. Se li havis mankon, estis tiu, ke
li estis fiera kaj tro atentis pri sia honoro. Sed ¸uste pro tio
estis malfacile pensi, ke li pro iu ajn trezoro en la mondo po-
vus fari malhonoran agon.
Ankoraû malpli oni povis suspekti lian fraton Ivar. Li estis
verdire malriça, sed li lo¸is çe sia frato kaj ricevis de li çion,
kion li povus deziri. Li estis tiel bonkora, ke li fordonis çion,
kio apartenis al li. Kiel tia viro povus ekhavi la ideon murdi
kaj ÿteli?
Rilate al Paul Eliasson, oni sciis, ke li estas alte ÿatata de la
fratoj Ivarsson kaj edzi¸os kun Marit Eriksdotter, kiu estas sola
heredanto de la patro. Cetere li estis tiu, kiun oni plej facile
povus suspekti, çar li naski¸is ruso, kaj pri la rusoj oni sciis, ke
ili ne konsideras ÿtelon peko. Ivar Ivarsson havis lin kun si,
kiam li revenis el la rusa militkaptiteco. Li estis trijara tiam, sen
gepatroj, kaj estus mortinta pro malsato en sia propra lando.
Nun li tamen estis edukita al justamo kaj honesto kaj çiam
kondutis bone. Marit Eriksdotter kaj li kreskis kune, ili çiam
amis unu la alian, kaj ÿajnis nekredeble, ke viro kun feliço kaj
riçaîo en atendo riskus tion ÿtelante ringon.
Sed aliflanke oni devis pensi pri la generalo, la generalo, pri
49
LA RINGO DE LA GENERALO
eLIBRO
kiu oni aûdis tiom da fabeloj de la frua infana¸o, la generalo,
kiun oni konis same bone kiel sian propran patron, la gene-
ralo, kiu estis granda kaj forta kaj fidinda, la generalo, kiu
estis morta, kaj de kiu oni ÿtelis la plej karan, kion li posedis.
La generalo sciis, ke Ingilbert Bårdsson kunportis la ring-
on dum la fu¸o, çar alie Ingilbert estus povinta trankvile iri
sian vojon kaj ne estus mortigita. La generalo ankaû devis scii,
ke la viroj el Olsby prenis la ringon, alie ili ne estus renkont-
[ Pobierz całość w formacie PDF ]